İnsan kafasının üstündekilerle içindekilerin aynı olmadığını fark edendir bazen ; üstelik içi gri’leş’miş olduğu halde üstündekilerin içindekilerin bire bir yansıması olduğu yanılsamasına kapılıp, kendini kandırandır da. Hatta kimi zaman bu yanılsamayı dahi göremeyecek kadar sıkışmışlık, umutsuzluk ve çaresizlikten körleşmiş olur da, güzelim renkleri değil, sadece şu pencerelerin demir parmaklıklarını görür olandır.
Hû!